.
.
*Έχω παρατηρήσει οτι σπάνια πίνω νερό όταν πραγματικά διψάω. Επίσης παρατηρώ τα χρώματα γύρω μου, αντιστρόφως ανάλογα με τη διάθεση μου (κι αυτό τον καιρό είμαι σίγουρη οτι ζω στον παράδεισο). Τα χρώματα είναι το προσωπικό μου Η2Ο.
*Σου έχει συμβεί να κολλήσουν τα μάτια σου σε ένα πρόσωπο και να μην μπορείς να τα τραβήξεις από πάνω του;
Ήταν ένα γυναικείο πρόσωπο που καθόταν απέναντι μου στο μετρό. Νεανικό και ταλαιπωρημένο εκ πρώτης όψεως. Γκριζοπράσινα μάτια, λεπτή μύτη, μακριά-κοντά(!) ξανθά μαλλιά γύρω του, αλλά πάνω απ'όλα, πολλές-πολλές αυθάδικες γραμμούλες γύρω από τα χαρακτηριστικά του -ζωγραφισμένες από χέρι άπειρο, αλλά προφανώς ταλαντούχο-, το στόλισμα και η κοκεταρία του. Μιλούσε θυμάμαι σε ένα κινητό που κάπως βρισκόταν δίπλα στο δεξί του αυτί. Ήταν αδύνατο να πάρω τα μάτια μου από πάνω του -τι αμηχανία θεέ μου!
*Όταν πέφτω για ύπνο, μ'αρέσει κάτι να με σκεπάζει -ανεξαρτήτως καιρού. Η γωνίτσα από ένα σεντόνι μου αρκεί. Εκτός από όταν είμαι μαζί σου. Βλέπω την πλάτη σου, είμαι ξεσκέπαστη, το παράθυρο είναι ορθάνοιχτο, ο κόσμος είναι σε τάξη. Bon nuit.
*Πόσο συχνά φοβάμαι να παρέμβω σε έργα του ίδιου μου του εαυτού! Στέκομαι με το πινέλο μου μουδιασμένη. Ίσως δεν έιναι πάντα ο ίδιος.
*Στέκομαι στην άκρη του πεζοδρομίου. Ο οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου στο φανάρι, με κοιτάει επίμονα. Γυρνάω και τον κοιτάω κι εγώ. Συνεχίζει. Συνεχίζω. Συνεχίζει. Συνεχίζω. Συνεχ... Βάζω τα γέλια, γυρνάω την πλάτη μου και φεύγω. Ενοχλημένη.
*Πίσω στις μαξιλάρες μου, στο πάτωμα. Φοράω πράσινες κάλτσες που σχηματίζουν ένα BROKEN -BRO στο δεξί, ΚΕΝ στο αριστερό-. Σταυρώνω τα πόδια μου και γράφω KENBRO. Νιώθω μια παράνομη απόλαυση.
*Τα περί σελήνης αργούν ακόμα. Αγαπημένη θέα που επιβεβαιώνει κάθε είδους κλισέ. (Σε ποιόν ταιριάζει η λέξη "χλωμή" δηλαδή αν όχι σ'αυτή;)
.
.
.
