Κυριακή

Σήμερα συνειδητοποίησα οτι υπάρχει περίπτωση ό,τι θυμάμαι να είναι ψεύτικο. Υπάρχει μια σοβαρή περίπτωση να συνέβησαν τελείως διαφορετικά πράγματα σε τελείως διαφορετικά μέρη και να μπέρδεψα τις αναμνήσεις μου με εικόνες. Αν είναι έτσι, πρέπει σήμερα να θεωρήσω για πρώτη φορά την Κυριακή ως αρχή της εβδομάδας και αυτό το απευχόμουν πραγματικά.

Ελπίζω να μην το θυμάμαι αυτό αύριο.

Σάββατο

Το πρωί περιμένεις να σκοτεινιάσει, καπνίζοντας και πίνοντας καφέ. Το βράδυ περιμένεις να έρθει η ώρα να κλείσεις τα μάτια σου. Όταν ξυπνάς περιμένεις να γίνει ο καφές. Και όταν γίνει ο καφές, να κρυώσει ελάχιστα, για να πιείς την πρώτη γουλιά. Μετά περιμένεις να σκοτεινιάσει.

Και όμως όσο περιμένεις κάτι, στην πραγματικότητα είσαι ζωντανός. Θα μπορούσες να εύχεσαι να μην είσαι, αλλά περιμένεις να σκοτεινιάσει. Θα μπορούσες να περιμένεις το φως, αλλά είναι πολύ απαιτητικό. Θα μπορούσες να αγαπάς τον ύπνο, αλλά εκεί έχεις εφιάλτες -και εκεί είσαι ζωντανός.

Δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο, αλλά κάθε επιστροφή, θα ήταν απλώς μία επιστροφή. Θα μπορούσες να τον γυρίσεις μπροστά! Αλλά δεν ξέρεις αν εκεί θα περιμένεις να κρυώσει ο καφές.

Παρασκευή

Και τελικά η ελπίδα αυτή με καταστρέφει; Αν δεν πηγάζει από τη λογική, είναι απλώς για να αντέξω; Ή έτσι κι αλλιώς έχει περισσότερη δύναμη όταν είναι θερμή;

Έτσι κι αλλιώς υπάρχει και μεταλλάσσεται σαν πλαστελίνη. Φροντίζει να αναπτύσσεται όταν την πιέζεις αλλά μετά συρρικνώνεται για να σε αφήσει και εσένα ένα μικρό μπαλάκι μάζας που περιμένει. Αν μείνει πολύ στο κρύο, θα ξεραθεί, αν όμως δεν έχει ζέστη παύει να έχει λόγο ύπαρξης. Και για κάποιο λόγο αυτά τα δύο είναι διαφορετικά.