Το πρωί περιμένεις να σκοτεινιάσει, καπνίζοντας και πίνοντας καφέ. Το βράδυ περιμένεις να έρθει η ώρα να κλείσεις τα μάτια σου. Όταν ξυπνάς περιμένεις να γίνει ο καφές. Και όταν γίνει ο καφές, να κρυώσει ελάχιστα, για να πιείς την πρώτη γουλιά. Μετά περιμένεις να σκοτεινιάσει.
Και όμως όσο περιμένεις κάτι, στην πραγματικότητα είσαι ζωντανός. Θα μπορούσες να εύχεσαι να μην είσαι, αλλά περιμένεις να σκοτεινιάσει. Θα μπορούσες να περιμένεις το φως, αλλά είναι πολύ απαιτητικό. Θα μπορούσες να αγαπάς τον ύπνο, αλλά εκεί έχεις εφιάλτες -και εκεί είσαι ζωντανός.
Δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο, αλλά κάθε επιστροφή, θα ήταν απλώς μία επιστροφή. Θα μπορούσες να τον γυρίσεις μπροστά! Αλλά δεν ξέρεις αν εκεί θα περιμένεις να κρυώσει ο καφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου